31 mei 2016
We hebben afscheid moeten nemen van onze lieve Abbey.
De afgelopen twee weken hebben wij en de artsen/medewerkers van dierenkliniek Taxandria alles in het werk gesteld om Abbey weer op de pootjes te krijgen. In eerste instantie leek het er helemaal niet ernstig uit te zien. Maar de medicatie sloeg niet aan en toen kwam er de diagnose ‘hartfalen’. Binnen twee weken kon Abbey niet meer lopen, niet meer opstaan, niet meer in de auto springen. Abbey kon op een gegeven moment alleen nog maar liggen. Daarbij was ze zeer kortademig en elke vorm van inspanning kostte haar zoveel energie dat ze als een blok neer viel. Dat is als eigenaar natuurlijk vreselijk om te zien. Maar hoe erg moet het voor de haar zelf zijn geweest? Op een gegeven moment trof ik haar ’s ochtends in haar eigen vuil aan. Op dat moment keek ze me aan, en ik brak. Die blik in haar in haar ogen …………….. Ze was op! Twijfel maakte plaats voor berusting. Dit was het moment dat we haar moesten helpen.
Bijna 11 prachtige jaren hebben we met Abbey mogen leven. Abbey is twee maal moeder geworden van respectievelijk 6 en 11 pups. Ze was een bijzonder lieve en toegewijde moeder voor haar pups. Abbey was ook heel toegankelijk jegens andere honden en mensen. Ze had een heel lief en zacht karakter en was bijzonder geduldig.
Iedere hond heeft iets bijzonders. Het bijzondere van Abbey voor mij was haar rust, stabiliteit en haar toewijding. Abbey was mijn ‘knuffelbeer’. In haar hele leven heeft ze nooit, maar dan ook nooit, ooit lelijk tegen mij of de andere honden gedaan. Altijd was ze lief, geduldig en tevreden. Ze genoot van haar leven en al het leven om haar heen. We zijn dankbaar onze lieve Abs in ons leven te hebben gehad.